ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟ ΚΑΣΤΡΟ ΣΤΟ ΑΝΩ ΚΑΣΤΡΙΤΣΙ ΑΧΑ'Ι'ΑΣ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΚΑΣΤΡΟΥ

Το Κάστρο που χτίστηκε τα μεσαιωνικά χρόνια βρίσκεται στους πρόποδες του Παναχαικού όρους,και στέκεται επιβλητικό στην νότια μεριά του χωριού:Άνω Καστρίτσι (όπου τα παλιά κείμενα το αναφέρουν ως ''Καστρίμενον Πόλισμα'') πάνω στον απόκρημνο λόφο του Αγίου Ανδρέα σε υψόμετρο που κυμαίνεται μεταξύ 620-590 μέτρων.Από το Κάστρο σώζονται ελάχιστα ερείπια με χαρακτηριστικώτερον την λεγόμενη ΄΄στέρνα΄΄ που μάλλον χρησίμευε για την ύδρευση του κάστρου που βρίσκεται στην νότια του μεριά.Πάνω στον λόφο βρέθηκαν δεξαμενές και τάφοι που πλέον είναι δυσδιάκριτοι και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το έδαφος του λόφου είναι πολύ σαθρό με αποτέλεσμα να έχει κατακρημνιστεί μεγάλο μέρος του, αλλά και επειδή υπάρχει οργιώδη βλάστηση που έχει σκεπάσει τα πάντα.Ο λόφος πήρε την ονομασία από το  εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα  που υπάρχει δίπλα απο την κορυφή του λόφου,το οποίον σύμφωνα με επιγραφή που υπάρχει πάνω από την είσοδο του ανακαινίστηκε τον Ιούλιον του έτους:1869 επειδή ο παλαιότερος ναός είχε κατακρημνισθεί λόγω των δυσμενών καιρικών μεταβολών.Από το Κάστρο υπάρχει ορατότητα στο θαλάσσιο πέρασμα Ρίου-Αντίρριου με τα αντίστοιχα κάστρα και τις έναντι ακτές της Αιτωλοακαρνανίας.Το Κάστρο βρίσκεται σε ευθεία γραμμή με τα κάστρα Ρίου και Αντιρρίου,γεγονός που υποδηλώνει ότι έχουν κτιστεί για να έχουν στην κατοχή τους το πέρασμα Ρίου Αντιρρίου.

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 

Τον Μεσαίωνα σε λόφο πάνω από το χωριό του Καστριτσίου, σήμερα λόφος του Αγίου Ανδρέα, άγνωστο ακριβώς πότε χτίστηκε από τους Φράγκους κάστρο και πιθανόν από κάποιον απο τους Bαρόνους ''Alleman''.Οι Βαρόνοι της Πάτρας κατά το ''Αραγωνικό Χρονικό'' ήταν:Ο Γκωτιέ Ντ' Αλλεμάν το 1205,ο Κονράδος Ντ' Αλλεμάν το 1218,και ο Γουλιέλμος Ντ' Αλλεμάν το 1266,ο οποίος πούλησε την Βαρονεία στην Παπική Εκκλησία.Έτσι αργότερα το Καστρίτσι περιήλθε μαζί με την Πάτρα στον Πάπα που την εξουσίαζε,καθώς και όλην την γύρω περιοχή της,με τους διάφορους Λατίνους Αρχιεπισκόπους της Πάτρας,από το έτος 1277 έως το 1430,τους οποίους ο ίδιος ο Πάπας διόριζε.Το 1408 περιήλθε με μισθωτήριο στους Ενετούς,για να το ξαναπάρουν οι Παπικοί και τελικά μαζί με την Πάτρα το 1428 να περιέλθει στους Παλαιολόγους.Το 1460  όταν οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Πελοπόννησο, το Κάστρο του Καστριτσίου ήταν το προτελευταίο που έπεσε και παραδόθηκε αμαχητί στους Τούρκους,πριν από αυτό του Σαλμενίκου.  Μάλιστα κατά την πολιορκία του Σαλμενίκου ανάμεσα στο Ρίο και το Καστρίτσι έστησε το στρατόπεδο του ο Σουλτάνος Μωάμεθ για πάνω από έναν χρόνο που κράτησε η πολιορκία.Στα χέρια των Τούρκων έμεινε μέχρι το 1468.Το 1471 βρίσκεται στα χέρια των Ενετών ως Κάστρο και από τότε δεν εμφανίζεται ως Κάστρο σε καμιά ιστορική πηγή. 

Ιστορικές αναφορές για το ΚάστροΑναφέρεται πρώτη φορά σε κατάλογο κάστρων των Πατρών ως ''Castello Dello Castri'' το 1364 στην ιδιοκτησία του Λατίνου Αρχιεπισκόπου. Οι Ενετοί το 1408, όταν πέρασε στην δικαιοδοσία τους, το ονόμαζαν ''Lo Castrizo'' από την απόδοση της στα Ελληνικά ονομάστηκε μετέπειτα και το χωριό. Σταδιακά γύρω από το κάστρο δημιουργήθηκε μικρός οικισμός που εξελίχθηκε στο σημερινό χωριό .Ο ιστορικός και χρονογράφος Χαλκονδύλης Λαόνικος το αναφέρει το 1460 ως ''Καστρίμενον πόλισμα''.Το 1467 αναφέρεται ως ''Castrizzi''.Το 1471,στην καταγραφή του Μορέα αναφέρεται ως ένα απο τα φρούρια της περιοχής των Πατρών ως ''Castrizi'',όπου και η τελευταία αναφορά ως κάστρο.

Προφορική παράδοση των κάτοικων για το Κάστρο:Όταν κάποτε οι εχθροί είχαν πολιορκήσει το κάστρο,τους είχανε κόψει το νερό που διοχετεύονταν στηνπόλη από το βουνό ψηλά,με αυλάκι.Οι πολιορκημένοι όμως κατόρθωσαν για λίγες ημέρες ακόμα να αντισταθούν,προσπαθώντας να κατασβήσουν την δίψα τους με τέχνασμα,το οποίον όμως γρήγορα ανακάλυψαν οι Τούρκοι και το εξουδετέρωσαν.Το τέχνασμα ήταν το εξής:Έδεναν στην άκρη σχοινιών μεγάλα κομμάτια βαμβάκι και τα έριχναν στα ποτάμια που έτρεχαν από το ένα και το αλλό μέρος της πόλης,ύστερα τα ανεβάζαν πάλι ποτισμένα με νερό και έτσι κατόρθωναν να μαζεύουν λίγο νερό και να σβήνουν κάπως την δίψα τους.Το τέχνασμα όμως αυτό δεν τους άντεξε για πολύ,γιατί οι πολιορκητές περίμεναν κάτω στον ποταμό και έκοβαν τα σχοινιά με τα ρούχα και τα βαμβάκια τους.(Παρόμοια παράδοση αναφέρεται και για το κοντινό κάστρο του Σαλμενίκου).

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ο ΛΟΦΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ

Η ΄΄ΣΤΕΡΝΑ΄΄ ΣΤΗΝ ΝΟΤΙΑ ΜΕΡΙΑ

Η ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΡΙΟΥ-ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Η ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΜΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ

1. ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΣΩΖΟΜΕΝΗ ΠΕΡΙΜΕΤΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ
2. ΜΕ ΜΠΛΕ Η ΣΤΕΡΝΑ
3. ΤΟ ΜΩΒ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ
4. ΜΕ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΑΣΕΛΟ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ

.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ

Η προσέγγιση γίνεται αφήνοντας το όχημα στην πλατεία του χωριού.Μέσω της οδού 25ης Μαρτίου,ακολουθούμε πινακίδα που αναγράφει προς πηγή ''Νερομάνα'' και με πεζοπορία 15 λεπτών φθάνουμε στο διάσελο,όπου μονοπάτι μας οδηγεί στο κάστρο.

Το ακριβές σημείο φαίνεται σε χάρτη ''Google earth'',  κάνοντας κλικ τέρμα κάτω εκεί που αναγράφει:Τόπος.

Βιβλιογραφία: 
Ολες οι ιστορικές πληροφορίες προέρχονται από το σπουδαίον βιβλίον για το Άνω Καστρίτσι και την ευρύτερη περιοχή με τίτλο:''ΚΑΣΤΡΙΟΝ ΠΟΛΙΣΜΑ-ΤΟ ΚΑΣΤΡΙΤΣΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ'' με συγγραφέα τον ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ Αλέξιο που κατάγεται από το εν λόγω χώριο.